Opublikowane w

POTOMNYM

Siostro dzisiejsza
I późniejszy wnuku
Nie słyszysz głosu stłumionego
przez popioły

A ja jestem tu
Tak daleka i tak bliska
Kiedy szybuję ptakiem
Nad zadumą Waszych twarzy
Wiem, że dobre przywiały Was wiatry
Wiem, że blisko Wam do mnie
i mojej tęsknoty

Przynosicie mi swoją młodość
Śmiech perlisty i płacz
Słucham waszego śpiewu
I Waszej modlitwy
I wiem
Trzeba było tu zostać
Byś Ty mógł mnie tutaj odnaleźć
(i)Jak Feniks z popiołów
Na nowo powstać.


Anna Rogala-Goj, nauczycielka, wiersz do Dziewczyny Wojennej od pokolenia tzw. rocznik dwudziesty do dzisiejszego.
Ravensbruck 25.05.2025

Opublikowane w

LIST Z GŁĘBI SERCA

Jak mówić o Tobie
Dziewczyno w pasiastej sukience?
Jak pisać o Tobie
Ziarenko Czasu?

Lata i zimy
Wiosny i jesienie
Wszak liście przykryły całunem
Twarz garnącą się do słońca
a śnieg zasypał oddech
Rozpaczliwie szukający szczeliny powietrza

Lecz ręce
Te są świadectwem prawdy o Tobie
Dziewczyno
(i)O tym, że czas miniony
Staje się czasem odnalezionym
Że dziś w tym miejscu
Samotne serce
Rozkwita do zrozumienia
Że tu , gdzie tak dojmująco dotykam
Twojego Piękna
I Twojego Cierpienia
Na Twoich oczach
Siłą Twoich błogosławionych Rąk
Staje się sacrum – komunia WSPÓLNOTY


Anna Rogala-Goj, nauczycielka, wiersz do Dziewczyny Wojennej od pokolenia tzw. rocznik dwudziesty do dzisiejszego.
Ravensbruck 25.05.2025