Jak mówić o Tobie
Dziewczyno w pasiastej sukience?
Jak pisać o Tobie
Ziarenko Czasu?
Lata i zimy
Wiosny i jesienie
Wszak liście przykryły całunem
Twarz garnącą się do słońca
a śnieg zasypał oddech
Rozpaczliwie szukający szczeliny powietrza
Lecz ręce
Te są świadectwem prawdy o Tobie
Dziewczyno
(i)O tym, że czas miniony
Staje się czasem odnalezionym
Że dziś w tym miejscu
Samotne serce
Rozkwita do zrozumienia
Że tu , gdzie tak dojmująco dotykam
Twojego Piękna
I Twojego Cierpienia
Na Twoich oczach
Siłą Twoich błogosławionych Rąk
Staje się sacrum – komunia WSPÓLNOTY
Anna Rogala-Goj, nauczycielka, wiersz do Dziewczyny Wojennej od pokolenia tzw. rocznik dwudziesty do dzisiejszego.
Ravensbruck 25.05.2025